“ အိုး ””
ဆက်ခနဲ ရုန်းပြီး ထွက်ပြေးမလို လုပ်တဲ့ ချိုချိုရဲ့ ခါးသိမ်ကလေးကို လှမ်းဖက်ပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပါတယ်။ ရှင်မတောင်
သနပ်ခါးနံ့သင်းနေတဲ့ ပါးနှစ်ဘက်ကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်မွှေးပစ်လိုက်တယ် ထိတ်လန့်ပြီး ခပ်ဟဟဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခပ်းလေးကို
ငုံပြီးစုပ်ယူလိုက်ပါတယ်။
တစ်ခါတည်း ကော့တက်ပြီး လက်ထဲက စာအုပ်ပါလွှတ်ချလိုက်ပါတယ် တစ်ခါမှ
အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ အပျိုစင်လေးပဲ။ ကျွန်တော်လွှတ်ချလိုက်တဲ့ ခြင်းတောင်းဟာ တစ်လိမ့်လိမ့်နဲ့ အတော်ဝေးဝေးကို
ရောက်သွားပါတယ် မြေပြင်ကို မျက်စိကစားကြည့်တော့ မြက်ခြောက်တွေနဲ့ သန့်သန့်ရှင်းရှင်းဖြစ်နေတာတွေ့ရပါတယ် အားမှ
သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ ပျော်ပွဲစား လာအုံးမှ အခုတော့။
ကော့ကော့လေးဖြစ်နေတဲ့ ချိုချိုကိုမျက်ခင်းပေါ် အသာပက်လက်လှဲချပေးလိုက်ပါတယ် လရောင်အောက်မှာ
မျက်စိမှိတ်အိပ်နေတာ နတ်သမီးလေးကျနေတာပဲ မျက်နှာပေါ် စာအုပ်မိုးပြီး နမ်းရင်းလက်တစ်ဖက်က ရင်စိအင်္ကျီလေးရဲ့
နှိပ်ကြယ်သီးတွေကိုတစ်လုံးချင်းဖြုတ်နေတယ်။
အင်္ကျီကျွတ်သွားတယ်ဆိုရင်ပဲ လရောင်ကြောင့်လား မသိဘူး။
ကျောက်ဆစ်ရုပ်လေးလို ဖွေးနေတဲ့ သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ဗိုက်သားပြင်ဟာထင်းကနဲပေါ်လာပါတော့တယ်။
““ ကိုကျော်ဝင်းမောင်
ချိုကြောက်တယ် သွားပါရစေ ရှင့်ကိုလဲ ကျမသိတာမဟုတ်ဘူး
ရှင်အနိုင်မကျင့်ပါနဲ့ ””
““ အကိုက အနိုင်ကျင့်တယ်ဆိုပါလား ကိစ်္စမရှိဘူး မင်းအမြင်မှန်ရလာအောင် ဘယ်သူကအနိုင်ကျင့်တယ်
ဘယ်သူကအလိုတူအလိုပါဖြစ်တယ်ဆိုတာ သိအောင်နို့စို့ပေးအုံးမှပဲ။ ””
ကျောနောက်ကို လက်ထည့်ပြီး
ဘော်လီချိတ်တွေဖြုတ်ချလိုက်တယ် အမယ်မယ် သူက လက်ကိုကျောနဲ့ဖိထားသေးတယ် ဘယ်ရမလဲ
သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကိုတောင် ဒီကကောင်က လက်တစ်ဖက်နဲ့ မ ပြလိုက်မယ်။ ဘော်လီပြုတ်သွားတာနဲ့ အရှေ့ရင်ကို
လွမ်းထားတဲ့အကာကို လှပ်ပစ်လိုက်တယ်။
အိုး ခင်များတို့မြင်စေစမ်းချင်တယ်ဗျာ။
တကယျတကယျ လိမျေ်မျာသီးထိပျမှာ
အသီးတံအတှကြ စူစူလေးဖှဈနသလေိုပါပဲ။ သူ့နို့သီးလေးရဲ့ ထိပမြှာလဲ ခပစြူစူလေး ကပပြှီးမို့နတယြေ နို့သီးမဟုတဘြူးနောြ
နို့သီးကို ကွှနတြောထြပပြှီးလုပပြှမယြ ကှညြ့နေ။
အခုတော့ကောငျမလေးဟာငွိမျနလေရေဲ့ နို့အုံတဈခုကို အသာငုံပွီး
စုပျယူလိုကျပါတယျ တဟငျးဟငျးနဲ့ရှကျလဲရှကျ အရသာလဲတှေ့နဲ့ အတော့ကို အကွပျရိုတျနပေုံပဲ။ နို့အုံရဲ့
နို့သီးထှကလြာမယြ့ထိပကြို လွှာနဲ့ မနားတမြး ကောပြတတြိုကပြေးလိုကတြယြ။ ခှမှောကှေ့ကောကနြပှေီး
ကနွနြို့အုံတဈခုကိုလကနြဲ့အုပပြှီးပှတနြလရေေဲ့။ အရမြးဖီးတကနြပှေီကိုး။
ဒီတစ်ဖက်နို့အုံကိုစို့ရတာအားရတော့
ဟိုဘကကြိုသှားစို့ရပါတယြ ကောငြးတယဗြွာ။ သူလဲကောငြး ကွှနတြောလြဲကောငြး။ ဖှဈနိုငရြငြ အခမဲ့ နို့စို့ကုမြျပဏီတဈခုတောငြ
ထောငလြိုကခြငွတြယြ။ ခငဗြွားတို့က ရှယယြာဝငတြှပေေါ့ ကွှနတြောကြ ဒိုငခြံစို့မယြ….။
နို့သီးနှဈလုံးဟာ ဖောငျးလာပွီး နို့အုံတှဟောလဲ တငျးမာလာပါတယျ။ နှားမတဈကောငျနို့ပွညျ့လာသလိုပေါ့။ သူကတော့
တဏှာသှေးတှနေဲ့ ပွညျ့ပွီး နို့အုံဖောငျးလာတာပေါ့။ နို့စို့ ခဏရပျပွီး သူ့ကို အခွအေနကွေညျ့လိုကျတယျ။
ကြှနျတျာလညျး
အတနကြှာ မလှုပရြှားတော့ အသာမကွစြိဖှငြ့ကှညြ့လိုကတြယလြေ။ ကွှနတြောလြညြးကှညြ့နမှနြေးသိရော နို့တှကေို
လကနြဲ့ပိုကပြှီး ရှကစြနိုးနဲ့ အုပသြှားတယြ။ သှောြ….. မိနြးမ….. ။ သူ့မကွနြှာလေးကို ပှနပြှီးဆှဲလှညြ့လိုကပြါတယြ။
““
ကောငျးလား….. ကောငျးလား….. နို့စို့တာကောငျးလားဟငျ….. ””
ဘာသံမှထှကျမလာဘာဘူး။
““ အေးနေရင်တော့ စကားပြောအောင်လုပ်ရမှာပဲ ပထမအော်ရမယ် နောက်တော့
စကားပြောလာရမယ် နို့စို့တာကောင်းလား မကောင်းလားမေးနေတာကို မဖြေဘူး မကောင်းဘူးဆို နောက်မစို့တော့ဘူး။ ””
အဲ့ဒီလို ခပ်ထန်ထန်ပြောတော့လည်း မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ သနားစရာပါပဲ။
““ ဘာတွေလာမေးနေမှန်းမသိဘူး ””
ဟုတ်သားပဲ
ကျွန်တော် လောသွားတယ် သူ့ခါးက ထဘီကို အသာဖြေချလိုက်တယ် ပြီးတော့ မချွတ်ေးပဲ ထဘီပေါ်က စောက်ဖုတ်ကို
လက်ဝါးနဲ့အုပ်ပြီးပွတ်ပေးနေရတယ် ဗြုံးခနဲ ချွတ်ချရင် ရှက်သွားရော တော်တော်လေးကြာအောင်လဲ ပွတ်ပေးပြီးရော
ခေါင်းလေးဟာ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ထလာပါတော့တယ်။
စပ်စပိုင်ဒါဝတ်လေ့ရှိဟန်မတူဘူး ထဘီကို အသာရှောချလိုက်ပါတယ်။
အိုး လှလိုက်တာဗျာ။ တကယ်ပါပဲ ခင်ဗျားတို့လဲ ဒီလိုမျိုးတွေ့ဘူးဖြစ်မှာပါ။ ဖာသည်တစ်ယောက်ရဲ့ အဖုတ်ဟာ
ရမက်ဇောတွေထန်လာအောင် နှိုးဆွချင်
နှိုးဆွနိုင်မယ် .. ဒီလို ပစ်္စည်းသန့်သန့်လေးတွေလိုတော့ စိတ်ကိုဆွဲဆောင်နိုင်မှာ မဟုတ်ဖူး။ ..
အခုလဲကြည့်လေ
အပျိုစင်တစ်ယောက်ရဲ့အဖုတ်ကို အနီးကပ်မြင်ခွင့်ရတဲ့ ကျွန်တော်တစ်ယောက် အသက်ရှုမှားသွားတာအပြစ်လား။
စောက်ဖုတ်လေးကို တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ ယုယုယယနမ်းတော့ ထိတ်လန့်ခြင်း ရှက်ကြောက်ခြင်းတို့ဟာ သူ့မျက်နှာပေါ်မှာ
ထင်ဟပ်လာပါတယ်။ အရိုင်းပေကိုး။
စောက်ဖုတ်ရဲ့ စေးကပ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းသားလေးနှစ်လွှာကို လူမိန်းမ တစ်ယောက်ရဲ့
စိုရွှန်းတဲ့ နှုတ်ခမ်းရဲရဲလေးလို သဘောထားပြီး စုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်။
နဲနဲတော့ညှီတာပေါ့ဗျာ။ ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ အပျိုစင်ကို လိုးချင်ရင်တော့ ဒီလောက်တော့ ခံနိုင်ရမှာပေါ့။ ရေချိုးခန်းနဲ့
အကျအနမချိုးနိုင်တဲ့ လူတွေဆိုတော့လည်း ဒီလောက် အနံ့ရှိတာ အဆိုးမဆိုသာပါဘူး။ တစ်ချို့ဆို
နာမည်ကြီးဆပ်ပြာတွေသုံးရဲ့နဲ့တောင် စောက်ဖုတ်က ပုတ်နေတယ်။
အလိုဗျာ ရေးရင်းနဲ့
ဘယ်တွေလျှောက်ရောက်သွားမှန်းမသိပါဘူး။ အကွဲကြောင်းလေး တစ်လျှောက် လျှာကလေးနဲ့ မျဉ်းဆွဲပေးလိုက်မိတယ်။ အခုနက
ရှက်နေတဲ့ ကောင်မလေးဟာ ပေါင်ကို အတင်းဖြဲပြီး ဖင်ကြီးကော့တက်လာပါလေရော ဗျာ။ အခုနက ခြောက်လို့
ကပ်စီးစီးဖြစ်နေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးနှစ်လွှာဟာ အခုတော့ ကျွန်တော့ရဲ့ လမ်းပန်းဆက်သွယ်ရေါ် စီမံကိန်းအရ
ကျွန်တော့တံတွေါ်တွေနဲ့ ချွဲပြီး အလွယ်တကူ လျှာဟာ အထဲဝင်နိုင်ပါတော့တယ်။
အိုးကောင်းလိုက်တာဗျာ
လျှာလကာရည်အိုးထဲ လျှာထဲ့လျက်ရသလိုပါဘဲ အနံ့ကလည်း တစ်မျိုး အရသာကလည်းတစ်မျိုး မဆိုးပါဘူး။
လျှာကလေးဟာ ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ့ နောက်ဆုံး သူ့ရဲ့ပစ်မှတ်ဖြစ်တဲ့ စောက်စေ့ကို သွားပွတ်တိုက်လိုက်မိပါတယ်။
စောက်စေ့လေးဟာ ပျော့အိနူးညံနေပြီး အဆီခဲလေးလို အစ်နေသဗျာ လျှာဖျားလေးနဲ့ ဟိုထိုးဒီထိုးလုပ်လိုက် ဖိပြီးပွတိဆွဲလိုက်နဲ့
နည်းမျိုစုံသုံးပြီး ဆွပေးလိုက်တာ တစ်ခါတည်း စောက်စေ့ဟာတောင်လာပါလေရော။
သူရဲ့ စောက်ဖုတ်ဟာပြောင်းလဲမှုတွေကို
ခံစားရပြီး အံ့သြနေပုံရတဲ့ ကောင်မလေးဟာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို သေချာစွာ ငုံ့ကြည့်နေပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ အပျိုစင်မို့
နဲနဲဆွပေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ သွေးကြောထဲက သွေးတွေဟာ အက်ဆစ်တွေဖြစ်သွားရောပေါ့။
အခုစောက်ခေါင်းထဲမှာ
ဆိုးသွမ်းတဲ့ မြွေတစ်ကောင်လို အငြိမ်မနေတတ်တဲ့လျှာနဲ့တွေ့တော့ ရမက်မီးဟုန်းကနဲ တောက်ပြီးသွေးကြောထဲက
အက်ဆစ်တွေကို ပွတ်ပွတ်ဆူစေပြီပေါ့။ ချိုချိုရဲ့ ပါးစပ်ကနေ တရှီးရှီးနဲ့ ငရုပ်သီးစပ်သလို အသံတွေထွက်နေပါတယ်။
ပေါင်တံကြီးဖြဲဟပြီး ပြဲသထက်ပြဲပြီး ပန်းနုရောင် စောက်ဖုတ်လေးကို အခုဏက စိတ်သိပ်မပါပေမယ့် အခုတော့ နှာခေါင်းရော
မေးစေ့ပါ စောက်ဖုတ်ထဲမြုပ်ပြီး လျှာကို
အတွင်းခေါင်းထဲရောက်အောင် အတင်းထိုးသွင်းပြီး လျှာရဲ့ အရသာစုလေးတွေနဲ့ စောက်ခေါင်းချောချောလေးကို လှည့်ပြီး
ယက်ပေးနေမိတယ် ။
ကောငမြလေးဟာ ကွှနတြောြ့ကိုလကနြဲ့ကိုငပြှီး စောကဖြုတထြဲကို ဖိပေးပှနပြါတယြ။ စောကခြေါငြးလေးဟာလဲ တရှရှနဲ့
လြှာကိုပွနျပွီး ဆုပျနယျပေးနပွေီး စောကျစေ့လေးဟာ နှုတျခမျး ငုတျတိုလေးတှကွေောငျ့ ဖရုံစေ့တဈစေ့လို
တောငျမတျနပေါတော့တယျ။
““ အား….. အား….. အမေး….. အငျ့….. အငျ့ ””
ဟုတျပါရဲ့ တတျဆိတျနတေဲ့ညကို ဖောကျထှငျးပွီးတော့ ကောငျမလေးရဲ့
အသံတုနတြုနလြေးဟာ လှိုကမြောစရာပေါြ ထှကလြာပါတယြ။ ပှီးသှားပှီလေ…..။ စောကခြေါငြးထဲက အရညတြှဟော
လခေိုနတေဲ့ မီးသတျပိုကျကကလြာသလို….. ပှကျကနဲ ပှကျကနဲ အံကလြာပါတော့တယျ။
ဖငျဟာမွပွေငျကနေ
တဈထှာလောကကြော့တကပြှီး ဘေးကမှကပြငတြှကေို ပှတထြှကသြှားအောငဆြုပကြိုငထြားပါတယြ။ ကွှနတြောြ့ရဲ့ နှုတခြမြးနဲ့
မေးစေ့မှာလဲ သူ့ရဲ့သုတျရညျတှပေပှေလို့ပေါ့ ပါးစပျထဲဝငျလာတာတှကေိုတော့ မထှေးထုတျပါဘူး။ မြိုခလြိုကျတယျ။
စောကျဖုတျထဲက အရညျတှဟော လရောငျကွညျရောငျတှကွေောငျ့ ငှရေောငျအဆငျးတောကျပွီး ငှရေညျတှလေို စောကျဖုတျမှာ
တှဲလောငျးခိုနတေယျဗြာ။ သိပျကွညျ့ကောငျးတာပဲ။ ကငျမရာသာရှိရငျ ဓါတျပုံရိုတျထားတယျ။ အခုတော့
ပကျလကျကလေးငွိမျနတော အသကျကငျးမဲ့နသေလိုပါပဲလား။
ကောငျမလေးကို အသာခွနှေဈခြောငျးက ကိုငျပွီး အခုနက
သူဝတထြားတဲ့အဝတအြစားတှေ တငထြားတဲ့သဈမှဈခုံးခုံးကှီးပေါမြှာ ခါးကို တငလြိုကပြါတယြ။
နောကျခွထေောကျတဈခြောငျးကို သဈပငျခွရေငျးမှာ လှမျးတငျပေးလိုကျပါတယျ။
နောကခြှထေောကတြဈခွောငြးကိုတော့မှကခြငြးပေါမြှာပဲ ဖှဲထားလိုကရြတယြ။
ကွှနတြောြ့လီးကှီးဟာလဲ
ကိုကျခဲနလေောကျအောငျ မာတောငျနပေါတယျ။ လီးထဲက အကွောတှဟော အရညျပွားကို ဖောကျထှကျပွီး ခုနျနရေဲ့။
ခရမျးရောငျ လကျနတေဲ့ ဒဈထိပျကို ခြှဲကြိနတေဲ့ စောကျခေါငျးထဲမှာ နှဈပွီး အသာမှှပေေးနတေယျ။ ကောငျမလေးက သိရောပေါ့။
လိုးတော့မယျလို့။ အရညျကွညျလေးတှစေို့လာပွနျရော။ တှနျ့လိမျနတေဲ့ စောကျခေါငျးကို အသာလကျနဲ့ဟပွီး
လီးဒဈကိုတေ့ပှီးတော့ အသာသှငြးလိုကြ ထုတလြိုကနြဲ့ ဆှပေးနပေါတယြ ။ ကောငြးလဲကောငြးတဲ့ အရသာပါပဲ။ ကွှနတြောြ့ရဲ့
အကွောပေါငျးတဈထောငျဆိမျ့သှားအောငျလို့ သူ့ရဲ့ စောကျဖုတျလေးဟာနူးညံ့လှပါတယျ။
သူလဲကွှနတြောြ့ရဲ့
နူးညံ့တဲ့ဒဈဖြားကွောငျ့ အရသာတှေ့နပေုံပါပဲ။ စောကျစေ့ကလေးဟာ တဆတျဆတျနဲ့ စောကျပတျကလေးဟာ တရှရှနဲ့
ပါးစပထြဲက တဟငြးဟငြးနဲ့ ကောငမြလေးဟာ အငမြတနြ အလိုးခံခငွနြပေါတယြ။ ကွှနတြောရြဲ့ လီးကှီးကို စောကခြေါငြးထဲမှာ
သှတသြှငြးထားခငွနြပေုံပဲ။
လီးကိုနဲနဲဖိသှငျးလိုကျပါတယျ အငျ့ကနဲ အသံထှကျလာပါတယျ။ အဲ့ဒီနားမှာ
ထုတျလိုကျသှငျးလိုကျလုပျပွီး တရှေ့ရှေ့နဲ့ဝငျလာလိုကျတာ အပြိုစငျမှေးကိုသှားထောကျမိပါလရေော ကောငျမလေးလဲ လီးဝငျတဲ့
တလြှောကျလုံး တကြှတျကြှတျနဲ့ စုပျတသပျသပျနဲ့ပေါ့။ အပြိုစငျမှေးကို အသာဖိလိုကျ ပွနျနှုတျလိုကျ လုပျနတေော့
ကငွြ့သားရသှားပုံပဲ ငှိမသြှားလရေဲ့ ။
ကော့တကျနတေဲ့ ခါးနှဈဖကျကို လကျနဲ့စုံကိုငျပွီး အပြိုစငျမှေးကို မာတောငျနတေဲ့
လီးကွီးနဲ့ ဖိထောကျခလြိုကျတော့ပါတယျ။
ပွှတျ….. ဗွဈ….. ဖောကျ…… ဒုတျ…..
“”အငျ့….. အငျး….. အမေ့….. အား…..
သပေါပွီ….. အမေ့ရဲ့…… ””
ဟုတျကဲ့ ဒီလောကျတော့ရှိမှာပေါ့ ခငျဗြားတို့လဲလနျ့မသှားနဲ့အုံး လူသတျနတောမဟုတျဘူး။
ပနျးဆှတျနတော။ ကောငျမလေးရဲ့အသံဟာ တိတျဆိတျခွငျးကိုဓားနဲ့ထိုးလိုကျသလိုပဲ။ စူးရှပွီး ငှကျဆိုးတောငျ
လိပပြှာလနြ့သှားနိုငတြယြ။ ကွှနတြောကြတော့ ထနနြပှေီမို့ သိပမြမှုပါဘူး။
ဗွဈ… ဗွှတျ… ပွှတျ… ဒုတျ…
“” အငျ့… အီးဟီး…
ဟီးဟီး… ဒုတျ… အား… ဒုတျ… အိုး… အိုး… ဟီး…
အငျ့… အငျ့… ဒုတျ… အား ဟငျး… ဟငျး… ဟငျ့… ””
ကောငျမလေးဟာ ကွောကျသှားပုံပဲ… ငိုရှိုတျရငျး အလိုးခံနရေရှာတယျ။
စောကခြေါငြးကဉွြးကဉွြးနုနုလေးဆီမှာ လီးကှီးဟာ ကိုယြ့အိမကြိုယြ့ယာလို သဘောထားပှီး ဝငခြငွသြလိုဝငြ ထှကခြငွသြလိုထှကြ
နပေါတယျ။ သှေးတှကေတော့ရဲနတောပဲ ငရုတျသီးထုပျပေါကျသှားသလား အောကျ့မေ့ရတယျ။
အတောကြှာကှာလဲလိုးပှီးရော
သူ့ရဲ့အပြိုစငျမှေးလေးဟာ လီးရဲ့ပှတျတိုကျမှုဒဏျကွောငျ့ လိပျပွီး ပွတျထှကျသှားတယျ လီးအထုတျမှာ အပွငျကိုပါလာပွီး
သှေးတှနေဲ့ရောလို့ ရောဘြာပှားတဈပှားလိုပါပဲ လိပပြှီး စောကဖြုတမြှာ ကပနြတယြေ။
ကောငျမလေးကတော့ ငွိမျသှားပွီး
ကောငျးလာတယျထငျပါရဲ့ ကောငျးရမယျလေ။ ဒီအရသာဟာ ဘယျသူမြားတောငျ့ခံနိုငျလို့လဲ။ လီးကသာ
မှနျမှနျကွီးဝငျလိုကျထှကျလိုကျနဲ့ အလုပျမြားနတော။
““ ဟော… ””
ဘာမှကွာလိုကျတယျ မထငျရဘူး။ ကောငျမလေး စောကျဖုတျ
အခေါငြးဟာကွှနတြောလြီးကို အတငြးဆှဲဆုတပြှီး မလှတတြမြး ညှဈထားလိုကပြါတယြ။ လီးထိပမြှာတော့ ရနှေေးလို ပူနှေးတဲ့
အရာတှေ လာထိလို့ကောငျမလေးပွီးသှားမှနျး သိရတယျ။
စုပထြားရကနြဲ့ပဲ ရအောငဆြောငြ့ပေးလိုကတြော့ ကွှနတြောလြညြး
ကွာကွာမခံနိုငျတော့ဘူး လီးတငျမက တဈကိုယျလုံး တငျးခနဲဖွဈသှားပွီး သုတျရညျတှကေို စောကျခေါငျးထဲကလြှံကအြောငျ
သားအိမျကို ပနျးခလြိုကျပါတယျ။ သိပျကောငျးတာပဲဗြာ။ သိပျကောငျးတာပဲ။
အပြိုကိုလိုးရတာ ဘာနဲ့မှ မတူဘူး။
ကောငမြလေးငှိမကြသွှားသလို ကွှနတြောလြညြးသူ့ကို အသာပကလြကအြနအထေားဖှဈအောငထြားပှီး သူ့ဘေးမှာ
ဝငျထိုငျလှဲရငျး နို့သီးတှကေိုဆုပျခြရေငျး အမောဖွနေရေပါတယျ။
““ ကမြပွနျရတော့မယျ ဖယျပေးအုံး ””
အရှကျ အကွောကျတို့နဲ့ ရောပွီး တုနျယငျနတေဲ့ အသံနဲ့ ကောငျမလေးက
ကွှနတြောြ့ကို ရှိုကပြှီးပှောပါတယြ။
““ အိုး ကိုယျပို့ပေးမှာပေါ့ ခြိုလေးရယျ အဝတျအစားလဲ ဖွေးဖွေးထ ကိုယျ့ကိုကိုငျထား။ ””
မတျတပျထအရပျမှာ စောကျဖုတျထဲမှာ အိုငျနတေဲ့ သှေးနဲ့သုတျရညျတှဟော ဝေါကနဲ ကလြာပါရောဗြာ။
ကောငျမလေးပိုလနျ့သှားတယျ။
““ စိတျခြ ဘာမှမဖွဈစရေဘူး ဒါအပြိုမှေးပေါကျလို့ထှကျတာ ””
သူ့ကိုဘောလြီခွိပတြပပြေး
အငြျကွီဝတပြေး ထဘီဝတပြေးပှီးတာနဲ့ ပှနြ့ကွဲနတေဲ့ ပဈျစညြးတှေ ကောကပြှီး သူ့ခေါရြာနောကကြို အသာလိုကလြာပါတယြ။
သူ့ခါးကလေးကိုတော့ လကျတဈဖကျနဲ့ သိုငျးဖကျလို့ပေါ့။
တဖွေးဖွေးနဲ့ မီးရောငျ မှိတျတုပျမှိတျတုပျ လမျးလေးတဈခုထိ
ရောကလြာပါတယြ။ အိုဗွာ ကောငြးကငကြှီးဟာ အစအဆုံးမရှိပဲဖှဈနသလေို ဒီတဲလေးဟာလညြး ကှငြးပှငကြယွြ
ပနြးစိုကခြငြးကယွကြှီးထဲမှာပါ့ဗွာ။ အဲ့ဒီစိုကခြငြးကယွကြှီးထဲမှာ တဲကလေးက ထီးထီးတညြးဖှဈနတော အိပမြကကြမြျဘာထဲ
ရောကျနသေလိုပါပဲလား။
““ မမရေ မမ အောငဇြေ အောငဇြေ အိပပြှီလား ဒေါလြေးကို တံခါးဖှငြ့ပေးပါအုံး ””
““ ဟဲ့ ညီမလေး
နောကကြလွှခညွလြား သူကကော ဘယကြလဲ လာလာ မိုးခွုပလြှပှီ မမဖှငြ့ စိတပြူလိုကရြတာ ””
““ လမျးမှာ လမျးသူရဲ
ကလကေခြတှေလေိုကျ နှောကျယှကျလို့ ဒီက အကိုကလိုကျပို့ပေးတာပါ မမရယျ။သူသာမကယျရငျ ကမြဘဝတော့ဒုကျ်ခပဲ ””
ကောငြးပါ့ဗွာ တောတြောလြိုကတြဲ့ ခွိုခွို ။
““ အောြ ကွေးဇူးတငပြါတယရြှငြ ကမွညီမလေးက ညပိုငြးအထိ ဇှဲနဲ့ဈေးရောငြးတော့
တနေ့ဒါမြိုးဖွဈမယျထငျသားပဲ ကြေးဇူးပဲရှငျ ဘယျလိုပွောရမှနျးတောငျမသိတော့ဘူး ””
စကားလညြးပှော မကွလြုံးကလဲ
ကွှနတြောြ့ တကိုယလြုံးကို နရောအနှံ့လိုကကြှညြ့နတယြေ။
သူကလဲသူ့ညီမလို မိနြးမခွောပဲ။ သူ့ညီမထကတြောငြ ဘောဒြီကောငြးသေး နို့ကှီးတှကေ ဘရာဇီယာမပါပဲ အငြျကွီအောကမြှာ
ကွှားကွှားရှားရှား တငျပါးကွီးတှကေ ကားထှကျနလေရေဲ့ သူ့အရပျကလဲ သူ့ညီမထကျပိုမွငျ့ပါတယျ။ တဈခုတော့ရှိတယျ
ခလေးအမထေငျတယျ သူ့ဘေးမှာ ၅နှဈအရှယျ သူ့ရုပျမြိုးနဲ့ ခြာတိတျတဈကောငျ ရပျနတေယျ။
““ မမ အဈကို့ကို ထမငျးပါအုံး
ဆာရော့မယျ ကမြရခြေိုးလိုကျအုံးမယျ ””
““ ဟုတျသားပဲ မေ့နလေိုကျတာ လာ လာ ဒီမှာထိုငျ ””
““ နပေါစေ ကွှနတြောမြစားဘူး
အခုပွနျမှာ ””
““ မစားရငြ မခေါဘြူးနောြ အဈကို လမြးမှာတော့ ခွိုခွို ခွိုခွိုနဲ့ အခုသူမွားကွှေးတာကွ မစားရငြ
နောကျလမျးမှာတှေ့တောငျ ရှောငျသှားမှာ ””
““ ကဲ ကဲ စားပါမယဗြွာ…. အောြ…. ဒါနဲ့ အဈမကှီး… ””
““ ရှငျ… ပွောပါ ””
““ ထမငျးမြားမြား ထညျ့ခဲ့ပါ… ””
ကွှနတြောတြို့ စားရငြးသောကရြငြး စကားပှောရငြးနဲ့ အခွိနဘြယလြောကကြှာသှားတယြ
မသိဘူး။ ဟိုးအဝေးဆီက လှငြ့လာတဲ့ (၁၁)နာရီသံခွောငြးခေါကသြံကှောငြ့ သုံးယောကသြား မကွလြုံးပှူးသှားပါတယြ။
““ ဟဲ့တော့… (၁၁)နာရီထိုးပွီ ဒုကျ်ခပဲ မမရေ ဘယျလိုလုပျမလဲ ””
““ ဒီမှာပဲအိပျပေါ့ ဒီအခြိနျ အပွငျထှကျရငျတော့ အဖမျးခံရမှာပဲ
””
တိုတိုပှောရရငြ ကွှနတြောကြို သူတို့ညီမနှဈယောကဘြေးက အခနြးမှာ နရောခပွေးတယြ။
ကှမြးကမာတော့ တောတြောနြဲ့
အိပမြပွောနြိုငဘြူး။ ဟိုလိမြ့ဒီလိမြ့နဲ့ ည(၁)နာရီထိုးပါရော မှေးကနဲ အိပပြွောသြှားတဲ့ အခိုကနြူးညံ့ပွော့အိတဲ့
အထိအတှေ့ကှောငြ့ ကွှနတြောလြညြးလနြ့နိုးသှားပှီး…။
““ ဟငျ မမ ပါလား ””
““ ဟုတျတယျ မောငျလေးရယျ မမ
မနနေိုငတြော့လို့ မောငလြေးဆီလာခဲ့တာပါ။ မမကိုတော့ အထငမြသေးလိုကပြါနဲ့နောြ ””
“” မသေးပါဘူးခငျဗြာ “”
အဖွပေေးတဲ့
အနနေဲ့ ပှညြ့ဖှိုးတဲ့ နှုတခြမြးလှှာလေးကို ငုံ့ပှီး စုပယြူလိုကတြယြ အားပါး ဒီမိနြးမက သဘာပဲ ကွှနတြောအြာခေါငထြဲကို
လွှာထညြ့ပှီးကလိပါလရေော လကတြဈဖကကြလဲ အငြျကွီကှညသြီးတှေ တဈလုံးခငွြးဖှုတပြှီး ရငဘြတကြို ပှတလြိုကြ
ရငျဘတျမှှေးတှနေဲ့ ကစားလိုကျနဲ့ ဖီးလျတှပေေး နတေယျ။
ကွှနတြောလြဲ သူ့အငြျကွီကိုဟပှီး ထှားအိနတေဲ့ နို့အုံတှကေို
အသာဆုပျနယျပေးလိုကျပါတယျ။နို့သီးတှဟော လကျသနျး တဈဆဈလောကျရှိမလား မသိ ကောငျးလိုကျတာ
တရှေ့ရှေ့နဲ့သူ့လကတြှဟော ကွှနတြောြ့လီးဆီကို ရှှေ့ဆငြးလာပါရော။ ခေါငြးထောငခြငွခြငွဖြှဈနတေဲ့လခွောငြးကို လကနြဲ့
ဆုပျနယျပွီး အသာဂှငျးတိုကျပေးနပေါတယျ။
အားကမြခံ စောကျဖုတျမို့မို့ကွီးကို အသာဆုပျကိုငျပွီး ပှတျပေးသလို
လကခြွောငြးတှကလေဲ စောကခြေါငြးထဲဝငပြါလရေော ကလေးတဈယောကြ အမသောဆိုတယြ။သိပမြကယွပြါဘူး။ အနတေောပြဲ
အရညတြှကလေဲ ရှှဲလို့ ရမကပြှငြးတဲ့မိနြးမပဲ။နှုတခြမြးခငွြးခှာထိုငလြိုကပြှီးတော့ ကွှနတြောြ့ပုဆိုးကို ခွှတခြလွိုကပြါတယြ။
လီးကွီးဟာ မွှတေဈကောငျလို ခေါငျးတလှုပျလှုပျနဲ့။ သူ့ခေါငျးလေးငုံ့ပွီးလီးဒဈကို ငုံလိုကျပါတယျ။
““ အိုး မမ မမ
ကောငျးလိုကျတာဗြာ ကောငျးလိုကျတာ မမ ဟုတျတယျလြှာနဲ့ ထိုးပေး အား မမရယျ ””
ကွှနတြောရြဲ့ အသံတိုးတိုးလေးဟာ
မမကိုပိုမို လှုပျရှားစပေါတယျ။
ပှောရအုံးမယြ သူ့နာမညကြ ခွိုရီတဲ့ဗွာ။ ညီမနှဈယောကလြုံး ကွှနတြောြ့အပေါြ ခွိုကှပါပတယြေ ။
လီးကို
ကွှမြးကွှမြးကငွကြငွနြဲ့ စုပယြူလိုကတြာ တဈခါထဲ လီးထိပကြ လရညတြှဟော ပိုကနြဲ့ကသွလို
တဝေါဝေါ ဆငျးကလြာပါရော သူလဲ ရငေတျတဲ့လူလို တကြိုကျကြိုကျနဲ့ မွိုခလြိုကျတယျလေ။ လီးကွီးဟာ သမေသှားပဲ
ဆကျတောငျနတေုနျးပဲ။
လီးကွီးဟာသမေသှားပဲဆကျတောငျနတေုနျးပဲ မမဟာ သူ့ထဘီကိုကှငျးလုံးခြှတျခလြိုကျပွီး
တောငနြဆေဲဖှဈတဲ့လီးပေါြ ခှထိုငရြငြး စောကခြေါငြးထဲကိုစိုကသြှငြးလိုကပြါတယြ။
““ ဗွဈ ဗွဈ ဗွဈ ဒုတျ အငျ့ ””
လီးဟာ
သိပမြကပွပြမယြေ့ သိပလြဲမခွောငလြှတဲ့ စောကခြေါငြးထဲ အခကအြခဲမရှိဝငသြှားပမေဲ့ ရှညတြဲ့လီးမို့ သားအါမကြို
သှးထောကမြိပါတယြ။ ခွိုရီတဈယောကြ အငြ့ကနဲခါဆငြးသှားပါလရေော။ ဒါပမယြေ့ အရငကြ အကငွြ့ရှိပုံရတယြ မနားပဲ
အသာကိုယျကိုကွှလိုကျ နှိမျ့လိုကျနဲ့ ဆောငျ့နပေါရော ။
““ မမ မမ ကောငျးလိုကျတာ မမရယျ သိပျကောငျးတယျ မမကို
ခစွမြိသှားပှီ နာနာဆောငြ့လေ မမ ဘာလဲ သားအိမနြာမှာ စိုးလို့လား “”
ကွှနတြောရြဲ့ သှေးထိုးပငြ့ကောြ စကားတှကှေောငြ့ ခွိုရီဟာ
ကွှနတြောြ့ရငဘြတကြိုလကထြောကအြားယူရငြး နို့ကှီးတှလှေုပပြှီး ပှုတကြတွော့မတတြ အားရပါးရ ဆောငြ့ပေးပါတယြ။
ပါးစပကြလဲ တအငြးအငြးနဲ့ ခဏခငွြးအတှငြးမှာပဲ နှဈယောကလြုံး ခွှေးတှရှေှဲသှားပါတယြ။ သူကလဲဗွာ
အရညျတှကေပြဲကနြိုငျတယျ။
ကွှနတြောြ့လမှှေးတှေ စိုရှှဲပှီး ကှမြးပှငပြေါမြှာလညြး အိုငနြပှေီ။ စောကခြေါငြးက မခွောလြို့သာပေါ့။
တဖှေးဖှေးနဲ့ နှုတခြမြးခငွြးစုပယြူသလို နို့တှနေဲ့ ရငဘြတကြို ဖိကပထြားပါတယြ။ လီးဟာသားအိမကြိုဒုတကြနဲဒုတကြနဲ
ဆောငျ့မိသလို သူ့နှုတျကလဲ တအငျးအငျးနဲ့ မောသံကွီးထှကျနပေါတယျ။
စောကျခေါငျးဟာ လီးကိုရဈထားပွီး
လီးဒဈကအသားနုလေးတှဟော သားအိမမြှာ သှားဆာငြ့တာကို တိုကခြငွြးပဈ ဒုံးပွံတီထှငတြဲ့ သိပြျပံပညာရှငတြဈယောကကြ
သူ့ဒုံးပွံပဈမှတကြိုထိရငဖြှဈမတဲ့ပီတိထကြ ကွှနတြောဖြှဈတဲ့ ပီတိကပိုမှာပါ။
မကှာပါဘူး (၁၅မိနဈကွောပြါတယြ) ခွိုရီဟာ
တအငြးအငြးနဲ့ စောကဖြုတထြဲက အရညတြှပနြေးခလွိုကပြှီး ကွှနတြောကြို ခှဖကပြှီး တဈဖကကြိုလှိမြ့ခလွိုကပြါတယြ။
ကွှနတြောအြပေါကြိုရောကသြှားတော့တာပေါ့။ အခုတော့ကွှနတြောဆြောငြ့ရမညြ့ အလှညြ့ပဲ။ မိနြးမတို့ရဲ့ စိတကြ
အတောဆြနြးကယွသြားဗွ။ အရုပလြိုပဲ ကိုယကြလိုကရြငသြူပှေး ကိုယပြှေးရငသြူလိုကသြကိုး။
အခုပဲကှညြ့လေ မမွှောလြငြ့ပဲ
မုတျဆိတျပြားမှာ ပြားရောပိတုနျးရော စှဲတာ။ ဒူးကှေးပေါငျကားပွီး ဖွဲပေးထားတဲ့ ခြိုရီစောကျဖုတျထဲကို
ကွှနတြောြ့လီးအဆုံးအထိနှဈသှငြးလိုကပြါတယြ။
““ အငျး ကောငျးလိုကျတာ မောငျလေးရယျ သိပျကောငျးတာပဲ ””
ပှီးတော့လီးကို ဒဈမှုပရြုံလေးခနွပြှီး ပှနထြုတလြိုကပြါတယြ။ အံတဈခကွကြှိတလြိုကပြှီး စကဒဒြုံးကညွတြဈလုံးလို
အားနဲ့ဆောငျံလိုကျတယျ။ ခြိုရီရဲ့ သားအိမျကို ဒုတျကနဲ ဆောငျ့ပွီး ခြိုရီတဈယောကျ ကုနျးတတျသှားပါတယျ။
စောကျခေါငျးထဲကလဲ ပွဈနတေဲ့ အရညျတှပှေကျကနဲ အံကလြာပါတယျ။
ဒီလို အခကွနြှဈဆယလြောကလြဲ ဆောငြ့ပှီးရော
ခွိုရီစောကခြေါငြးထဲကရော ကွှနတြောြ့လီးပါ ပူလာပါတော့တယြ။ ဒီတော့ ခပမြှနမြှနလြေးပှီးအောငြ
မှနမြှနပြဲဆောငြ့ပေးလိုကတြာ ခွိုရီစောကဖြုတအြတှငြးသားတှဟော ကွှနတြောြ့လီးကို သတြျတဝါတဈကောငလြိုစုပခြလွိုကတြော့။
အမလေးဗြာ တဈကိုယျလုံးမှာရှိတဲ့ သှေးတှဟော လီးထဲက ပနျးထှကျလာသလား အောကျ့မေ့ရတယျ။ သုတျရညျတှတေလဟော
ခွိုရီရဲ့ သားအိမကြို အားရပါးရ ပနြးခလွိုကပြါတယခြွိုရီလဲအငမြတနအြားရတဲ့ပုံစံနဲ့ ဖငကြှီးတှကေော့တကပြှီး ကွှနတြောြ့လီးကို
သားအိမျနဲ့ ညှပျနိုငျသမြှ ညှပျထားပါတော့တယျ။
မောမောနဲ့ ခွိုရီပေါြ ထပကြညွပီး မှိနြးနတေဲ့ ကွှနတြောြ့ကို ခွိုရီက
ပှတသြပပြေးရငြး မကွနြှာ တဈပှငလြုံးနရောလပမြကနွရြအောငြ လွှောကနြမြးနပေါတယြ။
““ မောငျလေး အိမျထောငျနဲ့လား ””
““
ဟငြ့အငြး လူပှို လူပွိုမဟုတဘြူးနောြ ရရဈနဲ့ ပှိုတဲ့ လူပှို ””
““ မငျးလီးကွီးက သိပျကောငျးတာပဲကှယျ မမဖွငျ့ အခုထကျထိတောငျ စောကျခေါငျးထဲမှာ အရသာတှေ့နတေုံးပဲ ””
““ မမယောကြွား ရော ””
““ သူကဆုံးသှားပှီလေ မမလဲသူဆုံးကတဲက ဘယယြောကြွားနဲ့မှ မအိပရြ အခှငြ့အရေးကလဲမရ
ယောကြွားလဲမတှေ့တော့ မမရဲ့စိတတြှကေို အတငြးခွုပထြားရတယြ အခေါငြးထဲမှာလညြးမခံနိုငအြောငယြားလှနြးလို့ ငိုခဲ့ရတဲ့
ညတှလေညျး မနညျးဘူး ကှယျ အခုမောငျလေးနဲ့ အားရပါးရ လုပျကိုငျရတော့မှ မမစိတျတှငွေိမျရတော့တယျ
မငြးနောကဆြိုနေ့တိုငြးလာပေးနောြ မောငလြေး ””
““ ရှငတြောတြောြ ယုတမြာပါလား ဟငြ ညီမကိုရအောငခြွိုငပြှီးတော့
မမကိုပါယူတယျ ရှငျလူယုတျမာ ဟငျး ဟငျး ဟငျး ””
ဟိုကျ … ဘယျတုနျးက ခြိုခြို နိုးပွီး အနားရောကျလာတယျမသိဘူး … ကှိုငျပဲ။ ..
““ ဟဲ့ ညီမလေးနအေုံး ဒီကဈ်စဟာ သူဘာမှလုပျတာမဟုတျဘူး မမစလို့ဖွဈရတာ မမလဲမနနေိုငျလှနျးလို့ သူကိုကပျရတာပါကှယျ။
နငျသူနဲ့ ဖွဈခဲ့တယျတာလဲ သိပွီးသား နငျ့ထဘီမှာသှေးတှပေပွေီး နငျတို့နှဈယောကျအတူ လမျးလြှောကျလာကတဲက နငျတို့
ကိဈ်စပွီးခဲ့မှနျးသိတယျ။ ဒါကွောငျ့လဲ ငါသူ့ကိုစညျးရုံးရဲတာပေါ့ ””
““ ဟငျ မမသိရကျနဲ့လုပျတယျ ဟုတျလား ရကျစကျလိုကျတာ
မမရယျ မမလငျယူပွီးတာတောငျ သူမြားရဲ့ ””
““ ဟဲ့ မိနြးမတှရေဲ့ သဘောနဲ့ ခံစားခကွကြို နငကြှီးမှသိလာမယြ ညီမလေးရယြ …. ဟငြး … “”
သူတို့ပှောနခွေိနမြှာ ကနွောတြိတတြိတြ
နရေငျး 2 in 1 ဆှဲဘို့ စဉျးစားနပေါတော့တယျ။
